Երբեմն տպավորություն է, որ պիտի ներողություն խնդրես նրա համար, որ էս ամենից հետո կյանքի իմաստը չես կորցրել, որ դեպրեսված կամ կատաղած ու ատելությամբ լցված չես, որ գիշերները գոնե մի քիչ քնում ես, որ անընդհատ լալահառաչ գրառումներ չես անում ու վերջապես` որ դիմանում ես, գրողը տանի, ոչ թե անընդհատ գոռում` դիմանալու չի: Դե, դիմանալը հիմա հեչ հարգի չի ( Read more... )

Մի երևույթ եմ նկատել վաղուց, բայց կարծեմ ոչ մի անգամ չեմ խոսել դրա մասին։

Ես ընդհանրապես հազվադեպ եմ որևէ մեկի նկատմամբ ուժեղ հակակրանք ունենում։ Ու երբ ինչ-որ մեկին հակակրում եմ, բավական է, որ հակակրանքը հասնի իր առավելագույն աստիճանին, մեկ էլ կտրուկ վերածվում է խղճահարության, կարեկցանքի։ Սա էն վերևից նայելով, արհամարհական խղճահարությունը չի, ( Read more... )

* * *Երբեմն մի քիչ տխուր է գիտակցելը, որ այն, ինչ քեզ ամենալավն է հաջողվում անել, այն միակ բանը, որ քո կոչումն ու տարերքն ես համարում, որի մեջ գտնվելիս, ինչքան էլ ծանր լինի, քեզ լիարժեք ու ճիշտ ես զգում, ուղղակի չի կարող մասնագիտություն կամ աշխատանք լինել։ Հոբբի բառն էլ մի քիչ նսեմացնող է։ Մինչդեռ մնացած ամեն ինչը դրա համեմատ անլուրջ ու խղճուկ ( Read more... )

Ընդհանրապես մարդկանց հետ շփվելիս ես նախընտրում եմ ամեն մեկի հետ առանձին-առանձին շփվել։ Նույնիսկ եթե մարդիկ լիքը ընդհանուր բաներ ունեն, միևնույն է, նրանցից յուրաքանչյուրի հետ առանձին շփումն ինձ համար շատ ավելի հաճելի ու լիարժեք է, քան համատեղը։ Առանձին հանդիպումն ինձ համար որակապես լրիվ տարբեր շփում է, ու սա էն դեպքն է, երբ մեկին գումարած մեկը փոքր ( Read more... )

Մարդիկ կան, որոնց, չգիտես ինչպես, հաջողվում է մեջդ եղած ամբողջ բացասականն արթնացնել։ Դա, անկասկած, ամենատհաճ զգացողություններից մեկն է, բայց հիմա էդպիսի շփումները դիտարկում եմ որպես դաժան, բայց օգտակար դասեր։ Առաջին անգամ էդ մասին մտածեցի էն ժամանակ, երբ որոշ շրջան ստիպված էի սերտ շփման մեջ լինել մի մարդու հետ, ում ապշեցուցիչ կերպով հաջողվում էր իմ ( Read more... )

Մարդկային հարաբերություններում՝ թե՛ ընկերության, թե՛ սիրո մեջ, անհամատեղելիության հիմնական ախտանիշն, իմ կարծիքով, ոչ թե խառնվածքների ու հայացքների տարբերությունն է, այլ միմյանց մեջ եղած ամբողջ բացասականն արթնացնելն ու ի հայտ բերելը։

Նույնիսկ բազմաթիվ ընդհանրությունների առկայության դեպքում մարդիկ կարող են միմյանց վրա այնքան վատ ազդել, որ շփվելիս ( Read more... )

Վերջերս հաճախ եմ մտորում ինքնասիրության երևույթի մասին։ Սկսել եմ մի տեսակ ուրիշ աչքով նայել դրան։ Ի վերջո, ի՞նչ է ինքնասիրությունը։ Դե, պարզ է, մեզ դեռ մանկուց սովորեցրել են, որ ինքնասիրությունը դրական հատկանիշ է, խիստ կարևոր արժանիք, և ցանկացած իրեն հարգող մարդ պիտի մեծ ինքնասիրություն ունենա։ Բայց իրականում որքանո՞վ է այն արդարացված կամ պիտանի։ Ո ( Read more... )

Էնքան հետաքրքիր է հետևելը, թե ոնց են զուգընկերները միմյանց վրա ազդում, թե ժամանակի ընթացքում ոնց է հետզհետե մեկը մյուսանում, մյուսը՝ մեկանում, և երբեմն դժվար է ասել, թե այդ մեկամյուսացման լուրջ ու հիմնավոր գործընթացներից հետո, ի վերջո, որ մեկն է ավելի շատ շահում, որ մեկը՝ տուժում։ Երբեմն նույնիսկ դժվարանում ես հստակ բնորոշել, թե կոնկրետ ինչն է ( Read more... )

ՇՐԽԿՈՑ

Շրխկո՛ց...

- Այս ի՞նչ ձայն էր...

- Առանձնապես ոչինչ. էլի ինչ-որ մեկին երկինք էին հանել, հիմա էլ շրխկացրին գետնին։ Սովորական երևույթ է։

- Երկինք հանե՞լը, թե՞ գետնին շրխկացնելը։

- Թե՛ մեկը, թե՛ մյուսը. այդ երկուսը, որպես կանոն, միասին են լինում։

- Դե, շրխկացնելը հասկացանք, առանց բարձրացնելու հնարավոր չէ, բայց մի՞թե չի կարող այնպես պատահել, որ մեկին ( Read more... )